VAN HILDEGAERSBERCH, Willem

Hoe doude jonc willen wesen

…..

Een redelic mensch van ouden daghen

Die mach die werlt meer mishaghen,

Dant den jonghen dommen doet,

Die onredelijc set sijn moet.

Al worden si out, ten mach niet vromen

Totten vader mede te comen,

Die ons allen heeft ghemint;

Want si sijn alsoe ghesint,

Hem is al onwaert totter ouden,

Als die gaerne wesen souden

Weder jonc, alsoe hi was

Doe hi volchde der yoechden pas.

Ende al mocht hi weder wesen jonc

Ende in sijn alrebesten spronc,

Soe en begheert hi niet te sterven.

Hi wenscht al voert, mocht hi verwerven

Sinen wil om langhe te leven.

Wilt God ende die nature gheven,

Dat hi sijn wille crijcht daer van,

Soe moet hem doude comen an,

Des en can hi niet verweren;

Al wasset eerstwarf sijn begheren,

Alst comt, soe en hadde hijs liever niet.

Hoeneer hi voelt ende wel besiet,

Dat hi ont wart ende grijs,

Soe en staet hem doude te ghenen prijs.

Hoe selt God mit desen ramen,

Die hem in doude niet en schamen,

Dat si jonc hebben gheweest

Ende inden zonden zeer bedeest,

Si en willent weder onderhalen

Ende dubbelt in sonden dwalen?

Hadden si sekeren hoop an God,

Soe waert een alte bijsteren lot

Te wesen inder jongher schijn.

Tsterven dat moet ymmer sijn,

Ende nyemant en heeft gheen zekeren tijt,

Dan daer God dus mede lijt,

Datse der ouden moghen naken,

Ende cryghen dan een oversmaken

Totter doecht ende vanden zonden,

Ende keren willen tallen stonden,

Soe hebben si seker wel ghevaren.

Die comen totten ouden jaren,

Op datse dan hem selven wroeghen,

Hoe zeer anxtelijc dat sy droeghen

Inder yoecht der zonden last,

Hoeneer sy daer toe sijn ghepast,

Soe sijn si Gode naerre by,

Dan een die jonc is ende vry,

Ende noch langhe leven waent.

Wort die onvoersien ghemaent

Te sterven, soe ist anxtelijc,

Of hem God sijn hemelrijc

Vrylic onnen wil daer naer;

Ende al leefde hi dusent jaer,

Alst ende comt, ist recht gheweghen

Off hi in droom hadde ghelegnen.

Mar wye dat God te dienste staet,

Dat is een ewich toeverlaet,

Dat nymmermeer en mach vergaen.

Die zeker hopen sonder waen

Op een salichlijcken vaert,

Wat soude hi weder achterwaert

Twintich jaer of dertich mede

Vander hogher salichede?

Si mochten node een dach ontberen

Om dusent jaer van hoer begheren

Te hebben in desen aertschen dijc.

Tis alte groten onghelijc

Voer hemelrijc te kiesen tgoet,

Datmen ymmer rumen moet.

Die een trouwen vader weet

Altoes willich ende bereet

Sinen kinderen tontfaen,

Die mochte liever voerwaert gaen,

Dan achterwaert ende langhe toeven.

Mar kinder die hem soe beproeven,

Datse die vader node siet,

Dien langhet totten vader niet:

Taensicht staet hem al van huus.

Si worden soe dom ende so confuus,

Dat si wel ewich leven wouden,

Ende lieten God sijn hemelrijc houwen:

Dat en sijn gheen trouwe kinder.

Tmach den goeden dincken hinder

Doer die bose werlt te zweven,

Die hopen op een ewich leven;

Doch ist natuerlijc int voleest,

Dat elcman voir sijn sterven vreest,

Want Jhesus vreesde voerden doot,

Ende tis oock noch een vrese groot.

Mar wes men niet en can ontgaen,

Dat moet ymmer sijn ghedaen.

Hi is sot die alsoe doet,

Dat hijs nae ontghelden moet.

Nyemant en soude hem weder wenschen

Achterwaert, ten waren menschen,

Die hem selven waenden dwinghen

Van allen sondelyken dinghen.

…..