HELDERENBERG, Gery

De mot

Een slag met de handrug, en de vinger

wrijft het insect tot verzilverd stof,

terwijl tijds eentonige slinger

heenvaart over liefde, roem en lof.

Aan de zachte vlam van antieke lampen

sterft de grijze mot.

’s Mensen dagen zie ik tot pulver verdampen

en de ziel fladdert eeuwig voor God.

Zoals het breken van kristal

Zoals het breken van kristal

wanneer de beker barst aan scherven,

zoals een glazen waterval

in groen en geurig weidedal

heb ik gedroomd dat wezen zal

mijn sterven.

Zoals een vroege klokkenslag

over de lichtbedauwde daken,

als 't scheuren van een spinnerag,

als 't openwaaien van een vlag

zal ik in blauwe lentedag

ontwaken.

'k Ga rondedansen op de wind,

door wolken, zon en sterren waden,

gevleugeld aan een zilverlint,

door 't glinsteren van uw sneeuw verblind…

'k Heb uw geheimen als een kind

geraden.

Zoals een ver horengeschal,

een wilde kreet om U te werven,

het klare breken van kristal,

en als de stilte na den knal

heb ik gedroomd dat wezen zal

mijn sterven.