DE VRIES, Joost

De republiek

…..
Ik. Mijn taak. Toen ik terugkeerde uit Chili lag er een velletje gewaarmerkt briefpapier op me te wachten, ondertekend door niet meneer, maar mevrouw Chilton, die graag met me wilde praten over ‘welke knopen door te hakken inzake Briks nalatenschap’ - ik was benieuwd naar haar: ze was professor in iets in de economie geweest en had daarna een baan gekregen die zozeer klonk als een serie abstracte concepten binnen dat hele haute-juridi-financiële-domein dat je er on mogelijk een identificeerbare taak bij kon bedenken. De Senaat had haar bij de bankencrisis van 2008 uit haar functie gedwongen. Ze was iets van tachtig miljoen waard en ontving me met een slap handje op haar dakterras. Een helm van achterover geföhnd haar. Serieuze mond. Leeftijd onmogelijk te raden. Haar borsten leken te hoog op haar lichaam te zitten, alsof een kind zijn moeders beha had aangetrokken, gevuld met tennisballen. Friso, zó leuk je te leren kennen.

…..