SMIT, Wilfred

Dies irae

Maak voor vandaag uw lievelingen

op de eerste rij niet wijzer, juf,

zie toe op de verwarring bij

het twee aan twee naar buiten gaan.

 
ge moogt hen vuriger dan anders

tegenkussen, maar bid dat hun

tenminste blijft bespaard u aan te zien

in de zelen van een bokkewagen,

met het schaamhaar meer dan zichtbaar

even voor ge als een bezem brandt,

 
want het stapelt in de hemel

kandelaar op kandelaar

en de winden, valbijlen in hun nest,

hangen nog maar met een lint bijeen.

Sweet bahnhof

Drijft men steeds verder

uit elkaar? het afscheid schuift

een opdringerige oom tussen ons in.

sluit de ogen af – ja dit is vlucht,

een handvol kaarten laten vallen

omdat men in onze vingers knipt.

wurg alle lichten – rasse schreden

maakt mijn vertrek, reusachtig,

als op stelten wadend door de mist.

adieu adieu sweet bahnhof –

een convooi melaatsen wacht

in alle stilte de nalaatste trein.