Download document

HIERRO, José


Así era

Canta, me dices. Y yo canto.

¿Cómo callar? Mi boca es tuya.

Rompo contento mis amarras,

dejo que el mundo se me funda.

Sueña, me dices. Y yo sueño.

¡Ojalá no soñara nunca!

No recordarte, no mirarte,

no nadar por aguas profundas,

no saltar los puentes del tiempo

hacia un pasado que me abruma,

no desgarrar ya más mi carne

por los zarzales, en tu busca.


Canta, me dices. Yo te canto

a ti, dormida, fresca y única,

con tus ciudades en racimos,

como palomas sucias,

como gaviotas perezosas

que hacen sus nidos en la lluvia,

con nuestros cuerpos que a ti vuelven

como a una madre verde y húmeda.


Eras de vientos y de otoños,

eras de agrio sabor a frutas,

eras de playas y de nieblas,

de mar reposando en la bruma,

de campos y albas ciudades,

con un gran corazón de música.





El enemigo


Nos mira. Nos está acechando. Dentro

de ti, dentro de mí, nos mira. Clama

sin voz, a pleno corazón. Su llama

se ha encarnizado en nuestro oscuro centro.


Vive en nosotros. Quiere herirnos. Entro

dentro de ti. Aúlla, ruge, brama.

Huyo, y su negra sombra se derrama,

noche total que sale a nuestro encuentro.


Y crece sin parar. Nos arrebata

como a escamas de octubre el viento. Mata

más que el olvido. Abrasa con carbones…


inextinguibles. Deja devastados

días de sueños. Malaventurados

los que le abrimos nuestros corazones.



The enemy


He’s watching us. He’s stalking us. Inside

you, inside me, he’s watching us. He cries

without voice, with a full chest.

His flame is clung to our dark core.

He lives in us. He wants to hurt us. He enters

inside you. He howls, he roars, he bellows.

I flee, and its black shadow spreads,

total night which is heading for us.


And he grows without stopping. He snatches us

like flakes in the October wind. He kills

more than oblivion. He burns with charcoals,

inextinguishable. He leaves devastated

days of dreams. Cursed are

those to whom we open our hearts.


translation: Zaj DE MEESTER


De vijand


Hij kijkt naar ons. Hij is ons aan ‘t bespieden.

Hij kijkt in u, in mij, hij kijkt naar ons.

Hij roept zonder stem, uit volle borst.

Zijn vlam heeft ons duister hart verscheurd.


Hij leeft in ons. Hij wil ons pijn doen.

Hij komt bij je binnen. Hij huilt, brult en buldert.

Ik vlucht, en zijn zwarte schaduw verspreidt zich,

hij is de totale nacht die op ons afkomt.


En hij blijft onophoudelijk groeien, rukt aan ons

zoals de wind aan oktoberblaadjes. Hij doodt

meer dan vergetelheid. Hij brandt op houtskool,


onblusbaar. Hij laat verwoeste dagen

van dromen achter. Vervloekt zijn

zij voor wie we onze harten openen.


Vertaling: Zaj DE MEESTER)