GEBBINK, Katja
Als je moppert om het weer
Als je moppert om het weer
Je tong breekt keer op keer
Als je bladdert van het zeuren
Van het zeiken en ‘t treuren
Als je niet meer zingt in bad
En je seks zit in de klad
Als je zuigt en bibberpraat
En je van de toren blaat
Als je ego grote bellen blaast
En je langs de kanten raast
Als je graaft en laaft en tettert
Zonder adem, ongeletterd
Lees dan eens wat mooie woorden
Luister naar wat Bach-akkoorden
Want de regen is een zegen
Kijk de tuin roept, 't kwam gelegen
En wat anderen zeggen zal wel wezen
Beter nog wat zomers sjezen
Met of zonder grijze luchten
Onverkwikkelijk nederig zuchten
Want de dag is je gegeven
Pak het mooiste uit je leven
Overgiet t met het zoete
Lak je nagels, crème je voeten
Loop langs kaars-verlichte wegen
Stans het lege, als een pregen
Dus vervat en ga als kinderen
Zing het kleine, min de hinderen
Struikel en ga lachend verder
Wees een hoeder en een herder
Laat het weer maar aan de Goden
En bewaak je kleine noden
Ik heb geen niks
Ik heb geen niks
Ik heb geen barst
Ik heb geen God en geen bagage
Ik heb geen zomers en geen mist
Geen zonnegroet, geen blamage
Ik kan niet lachen en niet huilen
Niet vallen en niet staan
Ik kan niet loensen en niet zoenen
Ik kan niet graven in bestaan
Ik wil niet laten en niet vrezen
Niet blaken en niet zijn
Ik wil niet zakken en niet zwetsen
Ik wil niet pruilen in venijn
Ik moet dus schuren langs de normen
En verdwalen langs de lijn
Ik moet het moeten leren laten
Ik moet het laten simpel zijn
Dag psycholoogje
Dag mevrouw, dag psycholoogje gehuld in sigarettenas
Dag lelijk pand, homemade filosoofje
met uw blik als een moeras
Dag mevrouw de zielenknijper
gekleed als radeloos behang
Ik laat uw modder vlug weer lopen
en krabbel een gedicht in het gedrang
Waar u mij wilt laten praten
terwijl uw aura zwijgt als stenen
Weet ik mijn woorden weg te laten
en tik mijn aftocht tegen uw schenen
Dag intake hulpverlenerslandje
met uw kwelende betoogje
De vrieskou wacht, daar gaat uw klantje
Dag zielsonterend misproloogje
Besmuikt trompetter
Schalde daar een letter
van een vals besmuikt trompetter
vielen daar wat scheve woorden
naast niet misverstane akkoorden
Nog vóórdat alles was gelezen
en we angstig zouden vrezen
kropen beesten van plezier
stil de inkt van het papier
We bleven lachen en verbazen
staken fik in wat we lazen
want we zijn geen marionetten
te besturen, te beletten
Nou, we hebben veel bagage
die brengt kracht boven ravage
niemand kan dus macht bestieren
en wij, wij blijven leven vieren
Het water geeft, het water neemt
…..
We kunnen niet meer groter teren
we kunnen niet meer verder gaan
we moeten onze schreden keren
heel nederig en stiller staan