VAN DEN AKKER, Wiljan


Wat nou

II

Wat krijgen we nou: wie denken we wel

niet dat we zijn gaan we nu net doen

alsof er nooit enige waarschuwing is

afgegeven er geen signalen zijn geweest

of spelen we doofstommetje telkens

als een vreemd geluid zich verheft en ons

tegemoet wil treden blindemannetje

iedere keer dat het hele verhaal breeduit

op de deurmat wordt neergelegd als

een landkaart een handleiding voelen

we ons soms te goed om de papieren

eerst eens zorgvuldig te bekijken rustig

uit te zoeken of er zoiets als een laatste

woord zal bestaan en wie het dan mag

hebben is jullie ooit iets anders beloofd

dan dit en door wie dan wel? Kom nou?


Verstreken

Alles is hier op dit moment altijd voortdurend

in een razende staat van verandering

bezig een verstreken gedaante aan te nemen.

Je kunt het zo bestendig niet bedenken of het is er

geweest en blijft als verdwenen afwezig.

Avond aan avond komt een nieuwe geliefde

trouw aan het beeld waarmee je elkaar ’s ochtends

aan tafel hebt achtergelaten weer thuis.

Kijk: ze verschijnt aan het eind van de straat

zwaait als vanouds met een kersverse hand

herinnerde warmte vooruit en kust je van ver al

tot ziens op een andere mond bij het opstaan.

Zo verwaaien we samen duurzaam als klanken

blijven verdwijnen als muziek in de oren

en wachten net zo lang op het slot

tot we volledig afwezig zijn om dan pas volmaakt

in het niets uit een stuk te kunnen bestaan.