Vrai nom
Je nommerai désert ce château que tu fus,
Nuit cette voix, absence ton visage,
Et quand tu tomberas dans la terre stérile
Je nommerai néant l’éclair qui t’a porté.
Mourir est un pays que tu aimais. Je viens
Mais éternellement par tes sombres chemins.
Je détruis ton désir, ta forme, ta mémoire,
Je suis ton ennemi qui n’aura de pitié.
Je te nommerai guerre et je prendrai
Sur toi les libertés de la guerre et j’aurai
Dans mes mains ton visage obscur et traversé,
Dans mon cœur ce pays qu’illumine l’orage.
|
Echte naam
Ik zal de burcht die je was Woestenij heten,
die stem Nacht noemen, je gezicht Gemis,
en wanneer je vallen zal in de dorre grond,
de bliksem die je droeg noemen Ontstentenis.
Doodgaan is een land dat je liefhad. Ik kom
echter eeuwig langs je sombere wegen,
ik verniel je verlangen, je vorm, je nagedachtenis,
ik ben je vijand die zal zijn zonder medeleven.
Ik zal je Oorlog noemen en ik zal je afnemen
de vrijheden van de oorlog en ik zal dragen
in mijn handen je duister en verweerd gezicht,
in mijn hart dit land door het onweer verlicht.
Vertaling: Z. DE MEESTER
|