ANONIEM - Ic sie die morgen sterre

Ic sie die morgen sterre

‘Ic sie die morgen sterre,

mijns lievekens claer aenschijn;

men salse wecken met sange,

die alder liefste mijn.’

‘Wie isset die daer singhet

ende mi niet slaepen en laet?

Hi sal zijn singhen laten,

voorwaer segge ic hem dat.’

- ‘Dat ben ic, ridder coene,

een ridder wel ghemeyt,

wanneer suldijs mi loonen

alle mijn sanghes arbeyt?’

- ‘So coemt noch tavont spade

al voor mijns vaders hof!

al daer sal icx u loonen,

en segt daer niemant of.’

Den dach die nam een eynde,

die ionghelinc quam al daer,

met sinen blancken armen

woude hijse ombevaen.

‘Nu staet, ghi ioncheer, stille

en rijdt mi niet te na;

ick moet noch eerste weten

wat loon ic soude ontfaen.’

- ‘Bergen ende lant, schoon ioncfrouwe,

sal u vrij eygen zyn,

ende boven alle die daer leven

suldi die alderliefste zijn.’

- ‘Sal ic boven alle ioncfrouwen

dijn alder liefste zijn,

so suldy, ridder coene,

mijns lijfs geweldich zijn.’

Si namen daer malcander,

si ghinghen eenen ganck

al onder een lindeken groene,

die nachtegael daer op sanc.

Hi liet zijn mantel glijden

beneden in dat gras,

om dat zijn vergulde sporen

vanden douwe niet en souden werden nat.

Daer lagen si twee verborgen

die lieve langhe nacht,

vanden avont totten morghen,

tot dat scheen den lichten dach.