KABIR

…..

Het licht van zon, maan en sterren schijnt heerlijk.
De melodie van Liefde stroomt uit
en het ritme van Liefdes bevrijding slaat de maat.
Dag en nacht vult het koor van muziek de hemelen
en Kabir zegt:
“Mijn geliefde glanst als het bliksemvuur in de hemel.”

Weet gij hoe de seconden hun aanbidding verrichten?
Zijn lichten-reien zwaaiend, zingt het Heelal in adoratie,
dag en nacht.
Daar is de verborgen banier en de geheime troonhemel.
Daar wordt de klank van de onzichtbare klokken gehoord.
Kabir zegt: “Daar staakt de aanbidding nooit,
daar zit de Heer van het Heelal op zijn troon.

De gehele wereld doet haar werken en begaat haar feilen,
maar de minnaars, de de Geliefde kennen, zijn weinigen.
De vrome zoeker is hij, die in zijn hart doet samenvloeien
de twee stromen van liefde en zielsvrijheid,
als het samenvloeien van de rivieren Ganges en Jumna.
In zijn hart vloeit het heilige water dag en nacht;
en zodoende komt er een einde aan
de wenteling van geboorten en dood.

Zie welke wonderbaarlijke rust er is in het Hoogste Wezen.
En hij geniet haar, die er zich voor geschikt maakt.
Aan de koorden van Liefde slinger de schommel
van de oceaan van de Vreugde heen en weer,
en een machtig geluid breekt los in gezang.
Zie welk een lotus daar bloeit zonder water!
En Kabir zegt:
“De bij van mijn hart zuigt haar nectar.”

Welk een wonderbare lotus is het,
die bloeit in het hart van het wentelende wiel van het Heelal.
Slechts enkele zielen kennen haar waarachtige heerlijkheid.
Muziek is er overal rondom, en het hart neemt daar deel
aan de vreugde van de oneindige zee.
Kabir zegt: “Duik in die oceaan van zoetheid;
laat alle dwalingen vlieden van het leven en van de dood.”

Zie hoe de dorst van de vijf zinnen daar gelest wordt!
en de drie vormen van ellende zijn niet meer!
Kabir zegt: “Het is het spel van de Onbereikbare:
zie naar binnen en aanschouw
hoe de maanstralen van die Verborgene in u lichten.”

Daar wordt de ritmische maat geslagen van Leven en Dood.
Verrukking welt op en alle ruimte wordt glanzend van Licht.
Daar wordt de spontane muziek gehoord;
het is de muziek van de Liefde van de drie werelden.

Daar branden miljoenen lampen van zon en maan.
Daar slaat de trom en de minnaar schommelt in spel.
Daar weerklinken minneliederen
en het licht regent neer in stortbuien.
De aanbidder wordt verrukt
door de smaak van de hemelse nectar.
Zie Leven en Dood; er is geen scheiding tussen hen.
Linkerhand en rechterhand zijn één.
Kabir zegt: “Daar is de wijze stom; want deze waarheid
kan niet gevonden worden in Veda’s of in boeken.

Ik heb mijn zetel gehad op Hem, die op zichzelf rust.
Ik heb gedronken uit de beker van de Onuitsprekelijke.
Ik heb de sleutel gevonden van het mysterie.

Ik hen de wortel van de Al-éénheid bereikt.
Reizende zonder weg
ben ik gekomen in het land zonder smart.
Zeer gemakkelijk is de genade van de grote Heer
op mij gekomen.
Men heeft van Hem gezongen als van de Oneindige,
de Onbereikbare; maar in mijn gebed
heb ik Hem aanschouwd zonder te zien.
Dat is waarlijk het smarteloze land,
en niemand kent het pad dat er heen voert.
Hij alleen, die gaat op dat pad,
is zeker boven alle smarten uitgestegen.
Wonderbaar is dat Land van Rust,
waartoe geen verdienste ons brengt.
De wijze alleen heeft het gezien,
de wijze heeft ervan gezongen.
Dit is het uiterste Woord;
maar kan iemand de wondere smaak ervan uitdrukken?
Hij die het eenmaal proefde,
weet welke vreugde het kan geven.
Kabir zegt: “Door het te kennen wordt de onwetende wijs,
en de wijze wordt sprakeloos en stil.”
De aanbidder is geheel en al bedwelmd.
Zijn wijsheid en zijn zielsvrijheid worden volkomen.
Hij drinkt uit de beker van de in- en uitademing van de Liefde.

Daar is de gehele hemel gevuld met klank,
en daar wordt muziek gemaakt zonder vingers of snaren.
Daar houdt het spel van lust of onlust nooit op.
Kabir zegt: “Als gij uw leven dompelt in de Levensoceaan,
dan vind ge uw leven weer in het hoogste land van de zaligheid.

Welk een koorts van verrukking is er in ieder uur!
en de biddende perst de uren uit en drinkt hun essence:
hij leeft in het leven van Brahma.
Ik spreek waarheid, want ik heb waarheid in het leven aanvaard;
nu ben ik aan waarheid verknocht,
ik heb alle klatergoud weggeveegd.
Kabir zegt: “Zo wordt de biddende van alle vrees bevrijd;
alle dwalingen van leven en dood hebben hem verlaten.”

Daar is de hemel met muziek vervuld.
Daar regent het nectar.
Daar tinkelen de harpsnaren en de trommen slaan.
Welk een geheime pracht is in het paleid van de hemel.
Aan zonsopgang en zonsondergang wordt niet gedacht.
In de oceaan van de openbaring,
die het Licht van de Liefde is,
worden Dag en Nacht gevoeld als één.
Vreugde voor altijd, geen smart, geen strijd!
Daar heb ik vreugde gezien tot de rand gevuld,
volmaaktheid van vreugde.
Daar is geen plaats voor dwaling.
Kabir zegt: “Daar heb ik het spel gezien van één Zaligheid.”
Ik heb in mijn lichaam gekend het spel van het Heelal,
ik ben ontsnapt aan de dwaling van deze wereld.
Het Innerlijke en het Uiterlijke zijn tot één hemel geworden,
de Oneindige en het eindige zijn vereend,
ik ben dronken door ‘t gezicht van dit Al.
Dit licht van u vervult het Heelal;
de liefdelamp die brandt op de schaal van de kennis.
Kabir zegt: “Daar kan dwaling niet binnenkomen
en de strijd van leven en dood wordt niet meer gevoeld.”

Vertaling : Frederik VAN EEDEN