Download document

KROG, Antjie


Jy Raak My Nie Meer

die haartjies op jou wange

die bitterwit huisies van jou mond

die warm holte van jou hand

die soet lepel van jou tong

die droë distel van jou liefde

roer my nie meer

jy het glansloos geword soos dié om jou.

En nou eers na al die baie stil dae

kan ek sonder hartseer

aan jou dink

en bly wees oor jy nie weet

hoe my lekhart leegbloei

in my oë.


Townshipdagboeken

hulle sleep hom aan sy bene soos 'n hond
hulle skraap sy brein in 'n gat in die grond
hulle trap dit vas met hulle stewels
dit was helder oordag
en stikdonker
dit hou nooit op in my hart nie
dit kom altyd terug
dit vreet my uitmekaar
Sonnyboy, rus in vrede my kind
ek vertaal jou vir vandag uit die dood


MA

Ma, ek skryf vir jou ‘n gedig

sonder fensie leestekens

sonder woorde wat rym

sonder bywoorde

net sommer

‘n kaalvoetgedig

want jy maak my groot

in jou krom klein handjies

jy beitel my met jou swart oë

en spits woorde

jy draai jou leiklipkop

jy lag en breek my tente op

maar jy offer my elke aand

vir jou Here God.
jou moesie-oor is my enigste telefoon

jou huis my enigste bybel

jou naam my breekwater teen die lewe

ek is so jammer mamma
dat ek nie is
wat ek graag vir jou wil wees nie


Ma sal laat wees

dat ek na julle toe terugkom

moeg en sonder herinnering

dat die kombuisdeur oop is ek

inskuifel met tasse haastige presente

in die gange sluip rond my gesin

se verdrieteige drome ruite aangepak

van hulle verlate taal in die harde

badkamerlig borsel ek my tande

druk ‘n pilletjie op my tong: Do.

dat ek verbyloop waar my dogter slaap

haar lakens netjies geplat onder haar ken

op die spieëltafel steier sywurms in goud getoom

dat ek my seuns verby kan kom

fronsend teen kussings aangevuis

hul onrugstige ondertone kneus deur die kamer

dat ek ‘n naghemp vroetel uit die laai

inglip in die donker skreef agter jou rug

dat die warmte na my oorvloei

maak my nog digter nog mens

in die hinderlaag van asem

sneuwel ek tot vrou.