VAN EECKHOUT, Colin H.



De Evenmens


Met hart en ziel

Hoe ik hier nu kniel

Me geef aan jou

Mijn hart, mijn ziel


Ik zie, ik zoek

Een god van vlees en bloed

Die mij ontviel

Zoals een doek

Met hart en ziel

Hoe ik voor jou viel


Met hart en ziel

Hoe ik voor jou viel

Hoe ik mijn dank aan jou

In tranen giet


Zie hoe ik de asse

De urne aan je gaf

Ik zie, ik zoek, in stilte

Mijn eigen graf


Ik ben de kilte

De keizer van grote spijt

En zie hoe mijn kroon van ijzer

Mijn huid aan flarden snijdt


Ik voelde

Hoe niemand ons begrijpt

En volgde

Mijn wil, mijn wonder

Door bliksem en donder

Door liefde en leed verbonden

In evenwicht

En doelgericht


In een oogopslag gekroond

Heers jij, net als ik

Over het verloren woord

Verkoren door de hoeder

De moeder

Die van ons elk beviel

En heers ik

In dit vrije huis

En heers ik

Op dit open erf

Tot ik sterf


Ik neem afscheid

Van dit stervend lichaam

Dit stervend hart

De dagen zwart


Ik verlies me in het vuur

Elk uur

Het grote lijden tegemoet

Te voet

Met jou erbij

En ik hou moed


Verrezen

De hemel in geprezen

Onze tijd

Samen

De eenzaamheid

Al mijn liefde gegeven


Ik loop het onzichtbaar licht tegemoet

En ik hou moed


Verbrand die stilte

Verbrand die eenzaamheid


En op de as van wat toen was

Is nu gebouwd

Ons aller huis

Ons aller huis


Ik vond het in de ogen van m'n medemens

Klimmend, klauwend uit de dieptes, reikte het de hand

Het maanlicht voor altijd nu in m'n huid gebrand

Verbonden, schuilend in het huis die eeuwig warmte gaf


Nu hier in deze nacht

Ik had het niet verwacht

Ook hier in deze nacht

Ik had het niet verwacht


Ik zie je in de ogen van m'n medemens

En laat daar zo m'n hart, m'n huis nu even onbemand

Zoals de ziener zoekend tracht en zo zijn pijn verzacht

Ik had het niet verwacht


Ons aller huis

Het houten kruis

De verkoolde kelk

De moedermelk


Met hart en ziel

Hoe ik hier nu kniel

En jouw grote pijn

Laat niemand zijn



De dood in bloei


de dood in bloei

het einde vervleesd

verweesd en achter gebleven

de einder verschroeiend

van licht ontdaan

ieders lichaam ontnomen

het nakend begin

de beweging voortgezet

naakt. de ogen diepzwart

de liefde ontkracht

de schoonheid

nooit meer te boven