VERHEGGE, Willie
Wonde
Soms bijt de tijd mijn woorden stuk
en spreek ik met een mond van zout
omdat wat voorbij is wonde werd
en ik je nooit geheel genezen kan
van wat die ene lente je heeft aangedaan.
Maar jaren zorgen ook voor rust
die in de snelle dagen van weleer
bijna nooit mijn leven kleurde.
En dus ook niet het jouwe,
want al had ik je toen nog innig lief:
ik liet je nooit van mij bekomen,
ik was het vuur dat door je zachtste hout
de steekvlam heeft gejaagd
die nu aan mijn schaamte likt.