BOON, Louis Paul


Wegstervende stad
…..
Aan het donkere mos

op mijn verweerde muren

weet ik de herfst voorbij

en hoe de sneeuw

me dekken zal

dan gaat geen nieuwe morgen

mij wekken

dan zal mijn late voetstap

niet meer weergalmen

in de verlaten straten

van mijn stad


de kleine eva in de kromme bijlstraat

…..
klein meisje zo goed als naakt de beentjes opgetrokken enigszins
-ach wat is dit enigszins weer enigszins misplaatst- de handen
gevouwen alsof zij haar god haar moordenaar wou smeken, maar slechts gezichtsbedrog want in werkelijkheid zijn zij gebonden door
dun koord

een touw
dat de handen blauw
deed zwellen

zwarte kous gezakt onder de knie
het broekje gestroopt over de dijen
zoals men stroopt kleine wilde konijnen
over het gelaat wat bloed gestroomd
en voor de rest kwetsuren
en schrammen ergens aan de armen
…..


Vandaag bij je graf lieve paps

vandaag bij je graf lieve paps

wou ik je zeggen hoe mooi

de meisjes worden en hoe kort

hun rokjes zijn en hoe dik

hun tieten worden

je zag dat zo graag lieve paps

je keek het aan met je goedige ogen

de rustige glimlach van de oude man

je sprak zo graag lieve paps

over een koppel ferme tieten en toeten

en je had ze ook graag nog eens

beetgenomen ouwe sloeber lieve paps

dat wou ik je zeggen bij je graf

hoe mooi ze deze zomer waren

hoe liefdevol ik keek met jouw ogen

naar hun rokjes zo kort

naar hun spannende spijkerbroeken

je mocht het niet aankijken

van mams ik weet het

je wendde de goedige blik af

je bruine zachte ogen

van een te brave hond

vandaag vertel ik het dan

met wat weemoedige glimlach

aan je graf

Het brilletje van oma

ik weet het nog steeds en wel

ik zag het immers pas gisteren

een halve eeuw geleden

oma droeg een ijzeren bril

een leesbrilletje van niks

ze kon trouwens niet lezen

wat ik haar ook leren wou

dit is een A dit is een O

ze kon alleen prentjes kijken

in de krant een halve eeuw geleden

en die stonden toen niet zo dik

er stond een man met een wig

in het hoofd en daaronder

hamert u dit wel in het hoofd

pillules pink pillen zijn de beste

ze keek elke dag in de krant na

of die man er weer zou staan

dan monkelde ze zowat aan

achter het ijzeren brilletje van niks

ze vond het wel grappig zei ze

een man met een houten spie

zomaar in zijn hoofd hihie

en dan stopte ze het brilletje van ijzer

nu ja ook van glas

in een even ijzeren brillekas