ROBBEN, Jaap
Zullen we een bos beginnen ?
Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.
Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt
of in de middagzon
samen zwijgen.
En als ze 's avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.
Meneer
Oma kent mijn naam niet meer
vroeger spiekte ze nog
op het briefje
naast haar telefoon
verwisselde mij met mijn
vader, broer of oom.
Maar als ik nu
haar kamer binnenkom
met de klink nog
in de hand
zegt ze “Dag….
meneer.”
Oma kent
mijn naam niet meer
Kwukel
Ik ben niet bijzonder,
daar ben ik aan gewend.
Ik kan geen truc
die niemand kent.
In de stilte van mijn hoofd
bewaar ik geen geheim
dat mij de moeite maakt.
Voor mij bestaat zelfs geen recept
omdat mijn vlees naar lucht en water smaakt.
Misschien moet ik maar hopen
dat een mensenhand na duizend jaar
een paar botjes van me vindt en zegt:
‘Ik weet niet wat het is geweest,
maar dit was zo te zien
een heel bijzonder beest.’
.
You may also like …
… hebt gespeeld in musicalpaleizen. Je liep, o nee, je dànste op een koord. Je miste enkel maar de gave van het woord. (Maar schone praters zijn zo zelden wijzen). Je liet je door een goochelaar zijn trukken veranderen in een schaap, een haas, een olifant. Maar altijd bleef je hart een flamingant …
― Gaston DURNEZ
Lees verder ›
… kwam, de ramen waardoor je de zee en de tinnen kon zien, en ook het rottend ooft in de boomgaard, de kassen met hun ingewaaide ruiten en de sneeuw die dit alles tot poëzie maakte – alleen ik ben er niet meer, niet meer dan een trilling in de lucht van een opgeheven hand, niet meer dan de stank …
― Jan KOSTWINDER
Lees verder ›
… ik geacht thuis te zijn: in deze wakke vlakten aan de zoom van zand en zee waar late jonkers hun illegale levens van legaten leiden, waar dit ganse onherbergzame seizoen en tot in lengte van dagen zwerven en zullen zwerven de grijze gezellen van den swighenden eede die op prebenden teren en …
― Renaat RAMON
Lees verder ›
… Geen dichter heeft u zo bemind schreef witter licht voor u als ik die ver van u een ster van vuur zo ver van u moet sterven en moet schijnen. Geen dichter heeft u zo bemind zo ondoordringbaar aangeraakt als ik die thans verkleum, verklein de aardkring binnendring en stervend in een blauwe zee …
― José DE POORTERE
Lees verder ›