DE ROODE, Alexis


Berceuse

Zie mij aan met zachte ogen.

Bewaar voor later het doffe staren,

de kalme taxatie, de gêne

die wegkijkt en afglijdt.

Kom, leg je oog op mijn oog.

Open de zwarte poort en laat mij

dwalen in het donker, een rondgang

langs de ramen en muren van je hart.

Dan zal ik zachtjes voor je zingen,

een liedje van de wind en het wezen

van de dingen.

En ik zal je aanzien met zachte ogen.

Dwaal af in mijn zwarte domein.

Je zult daar veilig zijn.

Mechaniek

Een kleine metronoom die tikt en draait,

dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal.

Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man..

De klok maakt niemand oud of gek of kaal.

Het koele mechaniek heeft niets met ons

van doen. De wijzers draaien stijfjes door.

Hij komt uit onze hand, maar luistert niet

naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.

Waarom gehoorzaamt u dat polsgeval?

Waarom zo zweten, janken, al die last?

Wanneer er van je neus een traan in drupt

verliest het ding meteen de maat. Roest vast.