ANONIEM – Ick stond op hooghe Berghen

Ick stond op hooghe Berghen

Ick sagh ter Zeewaert in,

Ick sagh een scheepken drijven

Daer waren drie Ruytertjes in.

Den alder-jonghsten Ruyter

Die inne dat scheepken was,

Die schonck my eens te drincken

Die koele wijn uyt een glas.

Ick brenght u haveloos Meysjen

Dat u Godt seghenen moet,

Gheen ander soud’ ick kiesen

Waert ghy wat rijcker van goet.

Ben ick een haveloos Meysjen

Ick en bens alleyne niet,

In een Klooster wil ick rijden,

Godt loons hem die ’t my riet.

Hy sprac wel schoon Ionckvrouwe

Als ghy in ’t Klooster gaet,

Hoe gaeren soude ick weten

Hoe u Nonnen kleederen staen.

Maer doen sy in dat klooster quam

Haer Vader en die was doot:

Men van ’t is al mijns Heeren lant

Gheen rijcker Kindt en was groot.

De Ruyter had haest vernomen,

Hy sprack saelt my mijn Oeert,

Dat zy is in ‘t Klooster ghekomen

Dat is dat mijn hert seer deert.

Maer doen hy voor het Clooster quam

Hy klopte aen den rinck,

Waer is de jonghste Nonne

Die hier lest wijdinghe ontfinck.

Dat alder-jonghste Nonneken

En mach niet komen uyt,

Zy sit alhier besloten,

Ende zy is Iesus Bruyt.

Zit zy hier un besloten

En is zy Iesus Bruydt,

Mocht ickse eens sien of spreecken

Zy soude wel komen uyt.

Dat alder-jonghste Nonneken

Gingh voor den Ruyter staen,

Haer hayrken was afgheschoren

De minne was afghedaen.

Ghy meughtwel t’huys-waert rijden,

Gy meugt wel t’huys-waert gaen,

Ghy meught een ander kiesen

Mijn liefde is al vergaen.

Doen ic een haveloos meysjen was

Doen stiet ghy mymetten voet,

Hadt ghy dat woort ghesweghen

Het hadde gheweest al goedt.