FAES, Johannes (TOURIST LeMC)
Horizon
Is het hopeloos te blijven hopen of
Leg ik me neer als misantroop
Was 't niet voor de liefde van m'n mensen
Dan gaf ik het al lang op
Heb vertrouwen in de mensheid
Een optimist zegt 't gaat beter als ooit
Historicus pleit we hebben 't erger gehad
De grote hoop heeft weer niks gezien niks gehoord
Een brandje hier een brandhaardje daar
De as waait tot in de achtertuin
Bezie de geopolitieke landkaart
Of over hoe alles terug te brengen tot op ons eigen bord
Ik blijf positief, da’s zeker dat
Toch vrees ik voor morgen desondanks
Zijn we klaar voor een nieuw begin
Ik weet vandaag nog niet helaas
Morgen misschien
‘t Is al lang verleden tijd
Dat ik als kind dacht dat 'k kon toveren
Maar deze strijd, is fameus te zwaar
Dat had 'k toen nog niet voor ogen
Na een jaar van mijn scheve verhalen
Zit 'k met mijn handen in mijn haar
Knikkend met de kop van nee nee nee
‘k Probeer heel veel, maar het zit me niet mee
Omgeven door problemen
Volg ‘k de melodie
De tonen zijn mijn treden
Tot dat ’k de horizon kan zien
Nog steeds op zoek naar mijn filosofie
Maar zo’n grote denker ben 'k niet, nee
En of 'k al terug geloof in iets
Ik strand telkens op 't ongelooflijke
Maar ge hebt iets nodig om te kaderen
Om alle bonheur of malchance te kunnen plaatsen
Om u één te kunnen voelen met de generatie
Voor kracht om de bladzijde om te draaien
En we weten dat de tijd dringt
Dus ik sla de snaar aan en zet hem even stil
Antwoorden heb 'k niet, alleen mijn lied
Tot in de ziel van de wereld met woord en melodie
De kennis wetend, 't weet helemaal niks
Misschien geven we het best nog een dag of twee
Want we zijn nog niet klaar voor een nieuw begin
Ik weet vandaag nog niet helaas
Morgen misschien
‘t Is al lang verleden tijd
…..
Koning liefde
gun me de tijd te reflecteren,
le bilan, ben ik blij met waar ik nu sta in ’t leven,
Twijfels, in vraag stellen en blijven leren,
Fouten goed maken en het tij proberen keren,
Want ik heb gekwetst, belogen, vals bespeeld,
Ik moest nog veel leren over vrouwen en respect,
Ik kon het steken op mijn omgeving, allemaal piranha’s,
maar uiteindelijk heb ik gedaan wat ik gedaan heb, paljas,
liefde, abstract begrip, toen zeker
en voor te houden van moet je genoeg moed hebben,
schat vergeef me, je hebt mij geleerd wat ik weten moest,
’t leven is te precieus, om te zeggen je m’en fous,
Kan alleen maar geven, wat ik te bieden heb,?
Kan alleen maar zeggen, ’t weinige dat ik weet,
ik heb zitten marchanderen, opportunist,
maar met de liefde, onderhandel je niet.
stilte alstu, ik pluk wat aan mijn memoires,
denk aan iedereen die zich in mijn borstkas ophoudt
ik zie een vriendschap, nog altijd even levendig,
maar ik, blaas hier en daar ook stof van verkleurd papier
tja zo gaat dat, vrienden komen en gaan,
en we ontgroeiden ook de leefstijl, da’s normaal,
ik ging zowel om met de zotste als de beste legionairs,?
jeugd van de stad, verhalen van de wijken,
ik heb nooit gezegd hoe van belang dat ze voor mij waren,
maar ze hebben mij mee gevormd tot wie ik nu ben,
ik volg de wijsheid, luister naar zijn woorden,
keuzes maken, zaken die bij het leven horen
Kan alleen maar geven, wat ik te bieden heb,
…..
op zoek naar stilte, maar ik krijg ze niet te pakken,
gemoedsrust verstopt zich achter verwarring,
ach, hoe oud ben ik nu, en ik weet nog altijd niet veel meer
de nonchalance die ik probeer te laten zit er nog altijd in
ik maak steeds fouten, paradeur dat ik ben,
ik hoop dat ik de mensen rondom mij toch ook iets goeds te bieden heb,
hoe waardevoller dat ik word, hoe meer waarde dat ik kan delen
en mag dat toch juist het ware geluk wezen, of niet?
Kan alleen maar geven, wat ik te bieden heb,
…..