DE ZIEL, H.F. (TREFOSSA)


Mij die jou rijk maakt

Mij - die jou rijk maakt! - mij heb jij geslagen.
En toen ik om het waarom wilde vragen,
met roeden reet jij open toen mijn rug.
Jij witte pier, je ziet mij nooit terug.
 
In 't bos wachten mij zeker bange dagen,
toch liever ga 'k der broedren vrijheid schragen
dan hier te zijn bij jou, wiens kleinste kuch
ons beven doet, wiens hart is ijzerstug.

Ellendeling, de nacht die schenkt verkwikking
aan jou, laat mij ontkomen aan de greep
van slavernij, die me op jouw land beneep.

Vaarwel dan, al dreige ook verschrikking!
Wie blijft, 'k was vroeger slechts zijn lotgenoot.
Ginds wacht of vrijheid of de vrije dood.


Grondmoeder

ik ben niet ik

zolang mijn bloed

niet van jou bezeten is

tot in alle aders van mijn lichaam.

ik ben niet ik

zolang mijn wortels

niet zakken, niet schieten,

mijn grondmoeder, tot in jouw hart.

ik ben niet ik

zolang het mij niet lukt

jouw beeld te bewaren,

te dragen in mijn ziel.

ik ben niet ik

zolang je 't niet uitschreeuwt

van vreugde of van pijn

in mijn stem.


Vertaald uit het Sranan (Suriname)