Download document

SULLY PRUDHOMME



Le vase brisé


Le vase où meurt cette verveine

D’un coup d’éventail fut fêlé ;

Le coup dut l’effleurer à peine :

Aucun bruit ne l’a révélé.


Mais la légère meurtrissure,

Mordant le cristal chaque jour,

D’une marche invisible et sûre

En a fait lentement le tour.


Son eau fraîche a fui goutte à goutte,

Le suc des fleurs s’est épuisé ;

Personne encore ne s’en doute ;

N’y touchez pas, il est brisé.


Souvent aussi la main qu’on aime,

Effleurant le coeur, le meurtrit ;

Puis le coeur se fend de lui-même,

La fleur de son amour périt ;


Tou j ours intact aux yeux du monde,

Il sent croître et pleurer tout bas

Sa blessure fine et profonde ;

Il est brisé, n’y touchez pas.


De gebarsten vaas


De vaas waarin die verbena kwijnt,

werd door een waaiertik gespleten;

amper werd die vaas beroerd:

geen geluid werd er gemeten.


Elke dag sprong wat kristal

en ging de lichte wond

onzichtbaar, feilloos,

langzaam-zachtjes rond.


Het koele water weggelekt,

het bloemensap verdaan;

wie twijfelt er nog aan;

de gebarsten vaas, raak ze niet aan.


Vaak kwetst ook een beminde hand,

wanneer ze lichtjes streelt, ons hart;

dan breekt vanzelf ons gemoed,

de bloem van de liefde verstart;


Nog steeds gaaf in ’s werelds ogen,

welt uit de vaas een stille traan

en groeit haar diepe, scherpe scheur;

de gebarsten vaas, blijf er vandaan.


vertaling : Z. DE MEESTER