BRIL, Martin

Kanker (2)

De zuster duwt het bed door lange

Stille gangen naar de OK, haar kleppers

Piepen op de vloer, patiënt

Ligt in een blauwe schort

Patiënt ben ik, en aan 't plafond

Zoeven tl-buizen voorbij, de weg

Gaat naar het licht, om niet

Te zeggen dat ik steeds dichter

Bij de waarheid kom,

Grote duisternis

Kunst

Wat we willen:

Momenten

Van helderheid

Of beter nog: van grote

Klaarheid

Schaars zijn die momenten

En ook nog goed verborgen

Zoeken heeft dus

Nauwelijks zin, maar

Vinden wel

De kunst is zo te leven

Dat het je overkomt

Die klaarheid, af en toe


Aan het strand

Geen reet

Te doen

Geen reet

Te zien

Nou ja

Verderop

Eentje