GRANDGAGNAGE, Jules



Cocon


voor Liliane









In je cocon als onberoerd van vele vragen

slaapdronken wiegend in de armen van de dood

nog mooi steeds met je haren zacht

om je wasbleke gelaat

verglijd je langzaam in zijn koele schoot


Versluierd in je ogen die me eens zoveel bewaarden

rust je nu verstild in je gebaren

alsof nooit je lichaam me had toebehoord

verlaat je me

berustend, zonder zelfs een laatste woord


Een laatste woord!

De bruidegom die je nu draagt

behaagt je meer want in je glimlach

ligt verlangen naar zijn koele hand

Treur niet meer, fluistert je lach,

ik ben niet dit albasten kleed

ik ben de vlinder in het verre land


In elk woord, in elk gebaar blijf ik je zoeken

de vrouw die liefheeft met jouw ogen,

het kind dat schatert met jouw lach,

maar al wat rest is slechts de pijn

van de herinnering

ik keer me af, ik vind je niet


De droom, is dit de weg die leidt naar jou?

Hij voert me slechts langs schimmen die halsstarrig zwijgen

Bedroefd en eenzaam keer ik weer

want ook daar ben je niet


Aan 't raam fladdert er een witte vlinder

Ik volg hem in zijn vlucht tot aan de zon

hij klimt tot in het felste licht

waar hij een schaduw wordt

Als ik mijn ogen sluit zie ik hem nog

Ik glimlach, want ik heb de witte vlinder lief.


Ik luister naar het fluisteren van de wind:

hij wil me dragen

tot in het verre land waar

jij me wacht.

Verwelkom me

met ogen vervuld van licht

en troost me

bij de eerste schreeuw.



de seksist


als ik woest word

buk je dan

voor die theepot van je moeder

en je platen van Ry Cooder


als ik lief ben

wring je dan

in je sexy lingerie

blond en hitsig op mijn knie


als ik klaar ben

rep je dan

zodat ik terwijl jij kookt

nog een sigaretje rook


Waarde landgenoten


Waarde landgenoten,

de koningin en ikzelf

wij zouden graag,

als u dat goed vindt,

nog een spotje doen,

want, waarde landgenoten,

de koningin en vooral ikzelf

vinden dat plezant

Dank U.

Ik zal nu het spotje doen:


TOILETPAPIER VAN PAGE








Waarde landgenoten

toiletapier van Page

is in het paleis een rage!

Ik dank U!

 

mystiek


Soms

voel ik dat

ik schrijven moet

alsof een vreemde kracht mij

schrijven doet: de woorden schijnen dan

als vlinders op me toe te komen: ik grijp

ze in hun vlucht en laat ze uit me stromen

Ik voel dan: ik maak hier niet; ik schrijf

maar denk aan woorden niet. Dan sta

ik op, als uit een droom en kijk 

naar wat die woorden zeggen:

ik voel me dan alsof een

kip een ei voor mij

kwam leggen



orgasme


een orgasme da's plezant

het is net alsof je brandt

het is net alsof je klimt

en dan weer in afgrond zinkt

het is net alsof je beeft

en het lijkt wel of je leeft


spijtig toch het is zo kort

en het klimmen is een sport

voor wie jong is en bereid

is 't een pret dat is een feit

maar wie oud is zoals ik

krijgt zijn kruis niet in de fik