VAN DEEL, T.
De bomen
Een belevenis, daar niet van,
weer eens te lopen in een echt bos,
het knappen van verdroogde takken,
de vinkeslag, het korstig mos. Dat
geurt en leeft daar maar, je was
vergeten dat het ook zó kon. Kijk
naar de bloemen, stel hun namen
vast, heerlijke kennis der natuur,
niet te vervreemden, steeds paraat
bij hei en dennegroen. Denk even dat
het vroeger is, de bomen ietsje hoger,
prijs dán het weer, wijs op wat
vliegt en mijd secuur de modder.
Kouros
Hij was bedoeld uit marmer op te staan
maar ligt, onaf, gedrukt tegen de berg,
zijn been gebroken, en ziet het ruggelings
met stijve armen aan. Een man die graag
van steen zou zijn genezen, die droomt van
scheep te gaan, maar aldoor onbeweeglijk
de regen op zich laat. Geborene die
in rots bleef steken en langzaam slijt
tot onbehouwen staat.