DORRESTIJN, Hans


De vleselijke woning

Als de balken gaan verzakken
Het behang dat bladdert af
Als de deurscharnieren piepen
Zwijgt de huisbaas als het graf
Last van tocht, last van lekkage
In de woning die hij gaf
De huisbaas denkt niet aan herstellen
Ook al peiger je het af

Want een mens woont in zijn lichaam
Maar hij heeft het maar te huur
En de grote stille huisbaas
Blijkt hardvochtig op den duur

Als de beenderen gaan vermolmen
De huid wordt schilferachtig wit
De huisbaas denkt niet aan een verfje
Ook niet als je smeekt en bidt
En al kraken je gewrichten
Zieke darmen, ziek gebit
De huisbaas valt niet te vermurwen
Niet door lekkage, niet door spit

Want een mens woont in zijn lichaam
Maar hij heeft het maar te huur
En de grote stille huisbaas
Blijkt hardvochtig op den duur

Bericht aan mijn doodgravers

Heb geduld, ik kom beslist.

Polijst alvast uw spade

en maak wat gaten in de kist

voor de wormen en de maden.

’t Is deze maand of volgend jaar

zet ook wat luchtverfrissers klaar

voor de verwachte stank.

Bij voorbaat dank!


In hogere sferen

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht,

een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren,

met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin

en een altviool onder de arm,

dan denk ik meteen aan neuken.