LONG, Robert
Vanmorgen Vloog Ze Nog
Vanmorgen vloog ze nog
Zo onbelemmerd en gracieus
En zo verheven
Zo'n sierlijk wezentje
't Was geschapen om te zweven
Niet om te sterven door 'n zinloos stukje lood
Uit 't geweer van een paar lompe idioten
Die zachte veertjes
Stukgeschoten
Dood
Vanmorgen vloog ze nog
Wat moet dat
heerlijk zijn
Wat
Om te verwoorden
wat je voelt
Hm-hm
Te kunnen
schrijven
Dat is ook
heerlijk
Oh wat benijd ik u
Mag ik nog even bij u
blijven
Wat mij betreft blijft
u bij mij vanaf vandaag
Ik zou de allermooiste
boeken voor u schrijven
En ook gedichten
Mag ik blijven
Graag
Wat moet dat heerlijk zijn Wat moet dat heerlijk zijn
Vanmorgen vloog ze nog
Zoals een meeuw soms op de wind
Zonder bevelen
De vleugels wijdgespreid
Op eigen kracht
De mens ontstegen
En dan een knal en verder niets
Niet eens een schreeuw
Daar ligt ze hulpeloos nog trillend met haar poten
Stervende vogel, aangeschoten meeuw
Vanmorgen vloog ze nog
Hij kan niet zonder mij
Hij heeft me nodig
Onopvallend
Alle dagen
Hij wil me om zich heen
Al zou hij dat nooit aan me
vragen
Het moet zo zijn
Het is misschien de wil van
God
En luidt de opdracht
Wees voortaan uw broeder's
hoeder
Wees z'n verzorgster
Wees z'n moeder
't Is ons lot
Hij kan niet zonder mij
Wat moet dat heerlijk zijn Wat moet dat heerlijk zijn
Vanmorgen vloog ze nog
Hij kan niet zonder mij
Afscheid
Jij zit tegenover mij en kijkt me aan
En vertelt me dat de vlam is uitgegaan
Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou
Niet de dingen zei die jij graag horen zou
Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep
Omdat ik niet met jouw favorieten dweep
Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent
Maar de buitenkant daar raak je aan gewend
Nu heb jij de glans nog van de jeugd
En je vind dat ik dat zien moet als een deugd
Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt
En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd
Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd
En na weken heb ik langzaamaan geleerd
Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent
Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent
Luister even naar wat ik je zeggen wou
Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou
Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet
Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed
Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad
Weet dat jij een grote leegte achterlaat
'T doet me meer dan ik je zeggen kan verdriet
Ik zal je missen, ook al denk je dan van niet
Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil
Omdat ik een soort van foto maken wil
Die geëetst wordt door een scherp gepunte stift
En jouw beeld voor altijd in mijn hersens grift
Zodat later als ik oud zal zijn en traag
Maar het leven beter doorheb dan vandaag
Ik m'n ogen sluit en oproep uit m'n geest
Jouw portret, zoals je vroeger bent geweest
Nou, vaarwel m'n lief, 't gaat je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn