GEZELLE, Caesar


De waterval

Het leven is zo broos, en toch wie denkt eraan

dat t’elker uur met hem kan uit zijn en gedaan?

Wij zien het dag aan dag en ieder stond gebeuren

de dood die komt het vals gordijn van ‘t leven scheuren

en in de bloedige reet zijn grijnzend doodshoofd stelt

en een van ons daar voor zijn voeten nedervelt.

Wij leven almaar door als zouden we eeuwig leven

Wij gaan, de stroom gelijk, en onbaatzuchtig geven

aan ‘t groen op onze boord het leven onvergeld,

gaan, stervend zelf, voorbij en haastig heengesneld

en drijven breed en statig door de onzekere dagen,

gelijk de bergstroom vlak en blinkend voortgedragen

tot op de steile rand van ‘t diepe waterdal

en storten dan al huilend en wanhopig in de val.