FAVEREY, Hans

Zodra ik mijn ogen opsla

is het onzichtbare mij ontglipt

en begin ik te zien wat ik zie:

herinneringen aan wat ik zag

en ooit al zal zien. Door te zien

blijf ik mij herinneren;

en hoop ik dat ik besta.

Vooral als ik naar haar kijk

wanneer zij zo haar hand door

haar haar haalt, haar elleboog

steunend op haar knie, en zij

iets tegen mij zegt.

Zelden heeft de sprong van een panter
…..
En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks

merkt hoe je okselzweet van geur verandert,
dat het je ontgaat hoe de centaur eerst
zijn hoeven schraapt voor hij naar je
toe komt, en in je veilige huis alles
kort en klein schopt en slaat.