SVETLIKOVA, Runa
Strijk alle eer op
Zoals je na de griep eindelijk weer opstaat en geniet
dat je niet meteen weer moet gaan liggen zoiets
als bij een wandeling - te ver te donker te veel modder
plots weer bij het pad staan zoiets
zoals je na het zwemmen - te diep te hoge golven
wind aanlandig, onverwachts
het zand onder je voeten voelt en denkt
dit. Dit heb ik zelf gedaan en deze nieuwe grond
heb ik gevonden, deze kust
is alleen voor mij.
Herinner jij je nog dat wij zo buigzaam waren?
Herinner jij je nog dat wij zo buigzaam waren?
Dat wij ons met liefde in elkaar vouwden
op een te smal matras naast een koude radiator.
Herinner jij je nog hoe wij op late zomerdagen
kronkelden door bramen om de beste de lekkerste
de hoogste voor elkaar te verzamelen. Bramen.
Wij waren niet meer bang voor kou of doorns.
Wij tilden elkaar naar overal, zo draaglijk waren wij.
En weet jij nog wanneer waarom het dragen omsloeg
in verdragen wij onverwachts massief en stram en zwaar
of wij onder druk van buitenaf versteenden
of van binnenuit verhardden en of vallen dit keer
gelijk zal zijn aan breken en wat dat dan
voor ons betekent.