GISPEN, Toon (BOS, Tom) & BOS, Mirjam


Margrietje

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien

Ook al zie je mij niet meer

Door je tranen heen zul jij weer lachen

Net zoals die laatste keer

En al denk je 'dat komt nooit meer'

Dat komt nooit, nooit meer terug

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien

Ook al zie je mij niet meer

Zit je vaak te dromen

Kun je 's nachts niet slapen

Denk je nog te veel aan toen

Wie zal je begrijpen

Het blijft toch van ons samen

Je kunt er niet veel meer aan doen

Je leven kan al leeg zijn

In vijf jaar kun je oud zijn

Ik weet wat je bedoelt

De zon hoeft niet te schijnen

Kinderen niet te lachen

Maar denk aan wat je hebt gevoeld

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien

…..
En al denk je 'dat komt nooit meer'

…..

Dan wil ik weer bij jou zijn

Met je kunnen praten

Stil zijn om wat jij zegt

Omdat jij van mij bent

Je ogen weer zien lachen

Om iets wat je niets zegt

Dan kan men wel vinden

Zoiets gebeurt wel vaker

Iedereen heeft zo'n herinnering

Die kreet zal wel terecht zijn

Het zal je niet veel helpen

Misschien als ik dit zing

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien

…..
En al denk je 'dat komt nooit meer'

…..


Geef me je hand

Mensen dromen en kinderen spelen

In een wereld vol eenzaamheid

Jij en ik en zoveel anderen

Die stilstaan in de tijd

Geef mij je hand want je moet met me meegaan

Achter de horizon zie ik het licht

Die lange weg is kort als het straks morgen wordt

Dan heeft de toekomst een ander gezicht

Een dag gaat snel in een stad vol mensen

Maar niemand hier om naast mij te staan

Alle nachten zijn hetzelfde

Ver van jou vandaan

Geef mij je hand want je moet met me meegaan

Achter de horizon zie ik het licht

Die lange weg is kort als het straks morgen wordt

Dan heeft de toekomst een ander gezicht

Geef mij je hand want je moet met me meegaan

Achter de horizon zie ik het licht

Geef mij je hand want je moet met me meegaan

Achter de horizon zie ik het licht