SESSELLE, Maria


Catwalk naar de schoolpoort

Hij hinkelt sierlijk

in zijn platgetrapte schoenen.

Bedelt aan de deur

voor comfortabeler vervoer

Dit wordt weer ochtend-blazende haast.

Wij praten in de wagen over al wat mooi

en blij en knap in het vooruitzicht ligt.

Over schetsen, tekeningen, foto’s als

rugsteun bij een gek gedicht.

De artistieke babbel raakt

een voelspriet van zijn ongetemd talent.

Kijk nu: Zo spreekt zijn wiegend lijf.

Zie je mij ?

Zie je hoe het moet ?

Hij stapt de catwalk naar de schoolpoort,

wuift vijf vingers blije groet.


Vader

 
De paarden trekken 't kille land

in dampend warme voren,

geen adem gaat verloren,

de aarde wierookt in je hand.

 
Hoe krachtig is je spreken!

De dieren wenden naar je woord,

gestadig weg en weer en voort,

en klamme kluiten breken.

 
Ik wou als kind soms spoor na spoor

mij aan je stappen meten -,

doch voel het zeker weten:

je glorie gaat in mij teloor

 
Maar ploegend zal jij blijven,

want ik, je meest geprezen paard,

ik ben inwendig jou geaard

en zal je verder schrijven.