STUIVELING, Garmt

Codicil

Wanneer de dag komt dat ik sterven ga,

laat mij alleen: ik wil niet dat je ziet

hoe weerloos ik in ‘t uiterste verdriet

de lafste sluipmoord lijdzaam gadesla.

Want ik heb trots geleefd, en de ongena

van wie me als vijand sloeg, als vriend verried,

weerbaar weerstaan, en niemand, jou zelfs niet,

de pijn geklaagd waarin ‘k allengs verga.

Begraaf mij of verbrand mij, ‘t is me om ‘t even,

of gooi me in zee - maar één ding: doe het gauw;

schrei niet, klaag niet, wees trots, bedrijf geen rouw,

draag de juwelen die ‘k je heb gegeven -

mij méér vergetend ben je ‘t meest mij trouw:

lief, laat de doden dood, leef met het leven!