REINDERS, Vic
Vereenzaamd mens...
Voor Karel de Vries
Nu is het herfst en avond en een dove
en dode mist wolkt over 't lege land,
de paden lopen dood langs dode hoven
in moer, met bomenschimmen schaars omrand.
Vereenzaamd mens door leegte en stilte dwalend,
zoek ik de koestring wéér der luide stad,
en, even soms, bij schelle straathoek dralend,
hervind ik iets, van wat ik ééns bezat:
de hoop in veiligheid te zijn geborgen,
tussen de mensen mens met eender leed
en eendre vreugd, een zelfde hoop op morgen, -
en, diep in 't hart, een lied, dat niemand weet.