REINDERS, Vic


Vereenzaamd mens...

Voor Karel de Vries

Nu is het herfst en avond en een dove

en dode mist wolkt over 't lege land,

de paden lopen dood langs dode hoven

in moer, met bomenschimmen schaars omrand.

Vereenzaamd mens door leegte en stilte dwalend,

zoek ik de koestring wéér der luide stad,

en, even soms, bij schelle straathoek dralend,

hervind ik iets, van wat ik ééns bezat:

de hoop in veiligheid te zijn geborgen,

tussen de mensen mens met eender leed

en eendre vreugd, een zelfde hoop op morgen, -

en, diep in 't hart, een lied, dat niemand weet.

Intermezzo

Ik lig in bed en voel mijn vlees

plots krimpen, schrompelen, verdwijnen;

niet ik lig nog in bed,

niet ik: niets dan mijn dor skelet.

De vingerkootjes tasten diep

in lege ogenkassen tot het binnenst dek

van holle schedel, dan weer snel

spelen ze xylofoon op 't rek

der ribben, eerst links dan rechts;

de knieënknoken klikken prompt de maat,

en naar het sneller gaat

wiegt sneller ook mijn doodskop

even boven de rand

van 't lage ledikant

en spiegelt wéér, al wiegend mee,

in 't lichtend glas

der spiegelkast.

Mijn knekelvoeten liggen

aan 't eind van 't laken dwaas te wroeten

de spichtige tenenkootjes spits omhoog. -

Plots word ik zwaar en voel

het laken koel

rondom mijn lichaam, vlees weer en skelet,

in 't omgewoelde bed.

Oude vrijster

In het verstillend licht van vale schemer

werd haar gelaat têerkleurig als ivoor;

aan 't doodsbed was er niemand om te klagen,

een groen gordijn hing, half-verbleekt, er voor.

In d'ouderwetse kast wat stapels linnen,

tafelgerei en nog veel dingen meer,

keurig gerangschikt op de witte planken,

want orde minde zij vóór alles zeer.

Maar in een lade, alleen, een bundel brieven

- zoals dat past - met blauw lint saamgesnoerd

en het adres was telkens weer hetzelfde

in kantig schrift, maar jong en diep ontroerd.

De stempels waren veertig jaar en ouder

dier brieven uit háár tijd van jeugd en hoop,

dier brieven nog gerangschikt en herlezen

nauwlijks een uur voor haar de dood besloop.