REINDERS, Vic


Vereenzaamd mens...

Voor Karel de Vries

Nu is het herfst en avond en een dove

en dode mist wolkt over 't lege land,

de paden lopen dood langs dode hoven

in moer, met bomenschimmen schaars omrand.

Vereenzaamd mens door leegte en stilte dwalend,

zoek ik de koestring wéér der luide stad,

en, even soms, bij schelle straathoek dralend,

hervind ik iets, van wat ik ééns bezat:

de hoop in veiligheid te zijn geborgen,

tussen de mensen mens met eender leed

en eendre vreugd, een zelfde hoop op morgen, -

en, diep in 't hart, een lied, dat niemand weet.