Memories Look at Me

A June morning, too soon to wake,

too late to fall asleep again.

I must go out—the greenery is dense

with memories, they follow me with their gaze.

They can’t be seen, they merge completely into

the background, true chameleons.

They are so close that I can hear them breathe

though the birdsong is deafening.

De herinneringen zien mij

Een junimorgen als het te vroeg is

om te ontwaken en te laat om weer in te slapen.

Ik moet eruit, het groen in dat vol zit met

herinneringen, zij volgen mij met hun blik.

Ze zijn onzichtbaar, ze smelten totaal

samen met hun achtergrond, perfecte kameleons.

Ze zijn zo dichtbij dat ik ze hoor ademen

hoewel de vogelzang oorverdovend is.

Kyrie

Ibland slog mitt liv upp ögonen i mörker

En känsla som om folkmassor drog genom gatorna

I blindhet och oro på väg till ett mirakel,

Medan jag osynligt förblir stående.

Som barnet somnar in med skräck

lyssnande till hjärtats tunga steg.

Långt, långt tills morgonen sätter strålarna i låsen

och mörkrets dörrar öppnar sig.

Kyrie

Sometimes my life opened its eyes in the dark.

A feeling as if crowds drew through the streets

In blindness and anxiety on the way toward a miracle,

while I invisibly remain standing.

As the child falls asleep in terror

listening to the heart’s heavy tread.

Slowly, slowly until morning puts its rays in the locks

and the doors of darkness open



Kyrie

Soms sloeg mijn leven zijn ogen op.

Een gevoel alsof volksmassa’s blind en onrustig

door de straten trokken op weg naar een wonder,

terwijl ikzelf onzichtbaar blijf staan.

Als het kind dat doodsbang in slaap valt

luisterend naar de zware stappen van zijn hart.

Lang, lang tot de ochtend zijn stralen in de sloten legt

en de deuren van het donker opengaan.

Here the walker suddenly meets the giant

oak tree, like a petrified elk whose crown is

furlongs wide before the September ocean’s

murky green fortress.

Northern storm. The season when rowanberry
clusters swell. Awake in the darkness, listen:

constellations stamping inside their stalls, high

over the treetops.

Plotseling stuit de wandelaar hier op de oude
reuzeneik, als een versteende eland met een
onmetelijk gewei staat hij voor de zwartgroene vesting
                                            van de septemberzee.

Noorderstorm. Tijd waarin de trossen lijsterbessen
rijpen. Wakker in het donker hoor je de
sterrenbeelden stampen in hun stallen
                                            hoog boven de boom.

The Couple

They switch off the light and its white shade
glimmers for a moment before dissolving
like a tablet in a glass of darkness. Then up.
The hotel walls rise into the black sky.

The movements of love have settled, and they sleep
but their most secret thoughts meet as when
two colors meet and flow into each other
on the wet paper of a schoolboy’s painting.

It is dark and silent. But the town has pulled closer
tonight. With quenched windows. The houses have approached.
They stand close up in a throng, waiting,
a crowd whose faces have no expressions.

Translation by Robin Fulton

Het paar

Zij knippen de lamp uit en de witte kap
glinstert een ogenblik voordat hij oplost
als een tablet in een glas duisternis. En dan opstijgt.
De hotelmuren rijzen in het hemelduister omhoog.

De bewegingen van de liefde zijn weggeëbd en zij slapen
maar hun geheimste gedachten ontmoeten elkaar
zoals twee kleuren elkaar ontmoeten en ineenvloeien
op het vochtige papier van een schooljongensaquarel.

Het is donker en stil. Maar de stad is vannacht
opgerukt. Met gedoofde ramen. De huizen kwamen.
Heel dichtbij staan zij opeengepakt te wachten,
een volksmassa met uitdrukkingsloze gezichten.

Vertaling : J. Bernlef