SCHIKANEDER, Emanuel
Kennt man die Rache nicht, Und ist ein Mensch gefallen, Führt Liebe ihn zur Pflicht. Dann wandelt er an Freundeshand, Vergnügt und froh ins bessre Land.
Wo Mensch den Menschen liebt, Kann kein Verräter lauern, Weil man dem Feind vergibt. Wen solche Lehren nicht erfreuen, Verdienet nicht ein Mensch zu sein.
|
kent men geen wraak, en is er dan een mens gevallen, leidt de liefde hem tot plicht. Dan gaat hij aan een vriendenhand blij en gelukkig naar ‘t betere land.
waar mensen van mensen houden, kan geen verrader op de loer liggen, omdat men de vijand vergeeft. Wie van zulke lessen niet wil weten, verdient het niet mens te heten.
|