Download document

CHENIER, André



La jeune captive


L'épi naissant mûrit de la faux respecté ;

Sans crainte du pressoir, le pampre tout l'été

Boit les doux présents de l'aurore ;

Et moi, comme lui belle, et jeune comme lui,

Quoi que l'heure présente ait de trouble et d'ennui,

Je ne veux point mourir encore.


Qu'un stoïque aux yeux secs vole embrasser la mort,

Moi je pleure et j'espère ; au noir souffle du Nord

Je plie et relève ma tête.

S'il est des jours amers, il en est de si doux !

Hélas ! quel miel jamais n'a laissé de dégoûts ?

Quelle mer n'a point de tempête ?


…..


De gevangen jongedame


De korenaar ontluikt en rijpt, vol ontzag voor de zeis;

Zonder vrees voor de pers, drinkt de wijnrank

gans de zomer de zachte dauw van de dageraad;

En ik, mooi zoals hij en jong zoals hij,

wat ook dit uur van onrust en zorgen brengt,

ik wil nog niet sterven.


Laat een stoïcijn met droge ogen de dood snel omhelzen,

ik, ik huil en hoop; ik buig en recht het hoofd

in de sombere ademtocht van het Noorden.

Er zijn bittere dagen maar ook zo zoete!

Helaas! welke honing heeft nooit walging verwekt?

Op welke zee stormt het nooit?


Vertaling: Z. DE MEESTER