FLAM, Leopold

…..
Elk denken is een poging om een weinig orde te brengen in de chaos die ons aanhoudend bedreigt.

…..
In een denkende kop bliksemt het dikwijls. Wat hij dan schrijft of zegt kan niet vervelen, het is ook belangrijk en wie het leest bevindt zich op een zwierig feest, al kan hij niet dansen.

…..


Proeve van een kritiek van het existentialisme

…..
Wij komen uit de nacht van onnoemelijk en bitter leed en ons is het niet genoeg van te zeggen: laten wij dit maar aanvaarden, wij hebben niet alleen een toekomst voor onze beschaving en voor de mens nodig, maar wij moeten in de mens zelf, nu en hier, vreugde en aanmoediging tot leven hebben en die bezitten wij ook. Wij hebben ervaren en wij hebben hiervoor geen byzantijnse redeneringen nodig dat in het diepste van onszelf een uitbundig leven borrelt, een leven dat doorheen alle vernederingen en de zinderendste pijnen, naar het licht tastte en naar de dag zich verhief.

…..


Dagboeken/Briefwisseling

…..
Ik schrijf diep uw naam in het cement van mijn smartrijk leven.

…..
Ik zal alles verdragen, ook mezelf.

…..
Ik zou al deze schrijfboeken, als ik al lang naar het rijk der schaduwen zal zijn verdwenen, in de fijne handen willen zien van een dame met het gelaat van de H. Anna van Da Vinci, of in deze van een jonge man, vol droom en verlangen, snakkend naar een vriend, en ik zou willen dat hij (of zij) in deze bladzijden deze vriend zal vinden. Ik weet dat ik alles postuum schrijf. Ik zal er het licht niet van beleven. Het is zo aangenaam, zo aanmoedigend dit te denken, want zo tenminste schrijft men wat men denkt, oprecht en diep.

…..
Soms verbeeld ik mij dat iemand deze regels zal lezen en met mij zal meevoelen en van mij zal houden.

…..