Download document

WEDEL PARLOW, Wolf Christian von




Nimmermehr


Noch einmahl unter dem Apfelbaum liegen

wie damals mit der ersten Liebe im Arm

im milden Spätsommerlicht

und ihre strahlenden Augen sehen

und der Äste schwere Frucht


Noch einmal auf dem alten Kahn sitzen

wie damals mit der ersten Liebe im Arm

im sich wiegenden Schilf

und ihr Herz pochen hören

und der Unke dunklen Ruf


Nimmermehr, nimmermehr



Nimmermeer


Nog eenmaal onder de appelboom liggen

zoals toen met mijn eerste lief in mijn armen

in het milde nazomerlicht

en haar stralende ogen zien

en de zware vruchten aan de takken


Nog eenmaal in de oude schuit zitten

zoals toen met mijn eerste lief in mijn armen

in het wuivende riet

en haar hart horen bonzen

en de donkere roep van de padde.


Nu niet meer, nooit meer


Vertaling: Zaj DE MEESTER