DELANOË, Pierre



Et maintenant


Et maintenant que vais-je faire

De tout ce temps que sera ma vie

De tous ces gens qui m’indiffèrent

Maintenant que tu es partie


Toutes ces nuits, pourquoi pour qui

Et ce matin qui revient pour rien

Ce cœur qui bat, pour qui, pourquoi

Qui bat trop fort, trop fort


Et maintenant que vais-je faire

Vers quel néant glissera ma vie

Tu m’as laissé la terre entière

Mais la terre sans toi c’est petit


Vous, mes amis, soyez gentils

Vous savez bien que l’on n’y peut rien

Même Paris crève d’ennui

Toutes ses rues me tuent


Et maintenant que vais-je faire

Je vais en rire pour ne plus pleurer

Je vais brûler des nuits entières

Au matin je te haïrai


Et puis un soir dans mon miroir

Je verrai bien la fin du chemin

Pas une fleur et pas de pleurs

Au moment de l’adieu


Je n’ai vraiment plus rien à faire

Je n’ai vraiment plus rien …



En nu


En nu, wat moet ik nu beginnen

Met al die tijd, met gans mijn leven

Met mensen om wie ik niet kan geven

Nu jij voor altijd weg bent


Al die nachten, waartoe, voor wie

En die ochtenden die blijven komen

Dit hart dat klopt, voor wie, waarom

Dit hart dat hard slaat, veel te hard


En nu, wat moet ik nu beginnen

Naar welke leegte verglijdt mijn leven

Ik ben in deze wereld achtergebleven

Een wereld zonder jou die ik niet wil


Jullie, vrienden, wees aardig

Jullie weten dat niets helpt

Zelfs Parijs verveelt me danig

Al die straten maken me doodmoe


En nu, wat moet ik nu beginnen

Ik lach maar huil vanbinnen

Ik ga fuiven heelder nachten

En ‘s ochtends zal ik je haten


En dan op een avond in mijn spiegel

Zal ik het einde van de weg wel zien

Geen bloemen en geen tranen

Bij het afscheid bovendien


Ik kan echt niets meer beginnen

Ik heb echt niets meer …


(Vertaling: Zaj DE MEESTER)