DEFORCE, Alex

Tussenbruggen (fragmenten)

Woorden

over ruwe wegen

naamloze panorama’s.

…..
Misschien zijn er geen seizoenen meer,

zijn er geen episodes meer,

geen nieuwe onverwachte personages, cliffhangers, finales

of wendingen van het plot.

Misschien worden de rechten deze keer door ons opgekocht.

…..
Soms is de rol van dingen

ergens anders te gaan staan,

carrément in een ander seizoen, bijvoorbeeld,

een seizoen of twee te bundelen,

kwestie van wat tijd te overbruggen,

minder te verspillen,

misschien zelfs iets te winnen.

…..
Wat de seizoenen betreft, is alles veranderd.

Alles seizoensgebonden.

Alles eigenlijk,

alles feitelijk

en daarmee ook de liefde en al de rest.

Matigheid heeft alles overtroffen,

de mediaan geen marges,

de middenmoot geen uitlopers meer,

gemiddeld gehoorzaam zomaar

en daarmee ook de liefde en al de rest.

Aan overkanten staan dingen te gebeuren.

Oude versus nieuwe bouw

met kleinere, bescheiden utopieën

standvastig drijvend tussenin.

…..
In een nieuw uitgevonden blauw begint de dag aan haar comeback,

verwachtingen luxetorens hoog,

vandaag draagt domotica en vloerverwarming in zich, en sushi à volonté.

Wat zou de wereld zijn zonder dit nieuwe blauw?

Een kleur armer en wars van ambities.

…..
Nocturn genot van een avontuur

vliegens als vanzelf

resumerend verleden en toekomst

Geen heden in de vlucht.

…..
Veel dingen wil een mens niet geschreven hebben.

Daarom is het goed dat zo goed als alles

door andere mensen geschreven is.

Daar valt dan wel weer mee te leven.

…..
Het klopt dat wie een centimeter op de arm tatoeëert,

te pas en te onpas dingen meet.

In een poging een eigen stem te zijn.

Met uitzicht op zichzelf is de zon terug komen stralen

met van die koude zonnestralen.

De honden in de buurt van de zon blaffen er tegenop,

uit rauwe verwarring.

…..
De stilte en wat ze is

De stilte voor wat ze was

Gekomen om te roepen

Gebroken gegaan

Stilte zonder wijzerzin

Daarmee is alles en niks gezegd,

zeiden ze,

en ze zwegen

pagina’s lang

en pagina’s vol.

Als taal verwart,

dan heeft ze op z’n minst toch dat gedaan.

Veel gepraat leidt tot stilte

het is beter te zijn

een dichter van weinig

woorden

over ruwe wegen

naamloze panorama’s.