VAN DER VLUGT, Simone

Nachtblauw

…..

Zoals je daar nu staat, in dat bleke licht, met dat gele jak, zo zou ik je willen schilderen. Ik weet me niet goed raad met mijn houding. Johannes bestudeert me peinzend, als of hij zich iets wil inprenten. ‘Kon je maar voor me poseren,’ zegt hij, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen, dus ik zwijg, gevangen in zijn blik. Dan lijkt Johannes wakker te schrikken, als uit een roes. ‘Ik onthoud het,’ zegt hij, zijn ogen nog steeds op mij gericht. ‘Ik onthoud het wel.

…..

Een derde explosie dondert over de stad. Een dreun zo hard dat hij rechtstreeks uit de hel lijkt te komen, doet huizen en plaveisel trillen en ramen kapot springen. ... Ik draai me om en ren voor mijn leven. De golf van verwoesting achtervolgt me, is er binnen enkele seconden. ..

…..