JACOBS, Jack
Barbara ziekenhuis te Geleen
ik herinner mij een kamer
met steriele wanden waarin
zes bedden stonden
waarop incontinente
mannen lagen die steunden
en kreunden; zelfs opgaven
en naast me stierven
ik herinner mij de donkerte
van mijn eigen sterven
ik herinner mij de koele
komkommer etende zusters
die me met nachtlicht
beschenen en de zusters
met hart, mooie vrouwen
die me lief waren
mijn tranen droogden
mijn wanhoop bestreden
met woorden vol troost
mijn waardigheid bewaakten
mij lieten leven en zelf stierven