MALIBRAN, Anna


steeds onvermoed en onverschrokken

Steeds onvermoede en onverschrokken

graangewas in een toverveld

onderging ik het ritueel

van paren dragen baren

de rondgang steeds voltrokken

het bloed vernieuwd oud bloed gestort

de heksenkring onttrokken

en deze kinderen

baldadig uit mijn schoot getrokken

lopen door het huis als vreemde krekels

met in hun hoofd ondoorgrondelijk

hun eigen stemvork

zinderend

en eentje reeds voorgoed vertrokken