TORFS, Rik

”De neutrale blik is zoek“ - Interview in “De journalist” (VVJ) door Monica MORITZ, november 2018

…..
Broeide er bij u niet al langer een levensbeschouwelijke vervreemding?

Ik ben in 2003 binnengehaald ten tijde van Peter Vandermeersch. Pas daarna is de krant geleidelijk een richting uitgegaan die mij niet zint. Veel kranten doorlopen trouwens gelijkaardige fasen. Eerst was De Standaard een duidelijk katholieke krant. Toen het letterkruis AVVVVK van de voorpagina verdween, werd ze zogezegd volledig neutraal en wilde ze zo objectief mogelijk berichten. De laatste jaren is het een activistische krant geworden die een aantal modieuze thema’s, zoals klimaat en milieu, vaak en bijna exclusief steeds opnieuw aanpakt en ons daarbij tot in den treure inpompt dat we anders gaan moeten gaan wonen, leven en denken. Ook discriminatie, gelijkheid, racisme, dat zijn onderwerpen waar ze eindeloos over doorbomen en moraliseren. En ja, ik voel me niet thuis in zo’n groen-linkse, activistische sfeer. Van Gool was de aanleiding om te vertrekken, maar de oorzaken lagen inderdaad dieper. Ik wilde daar niet te veel flauwekul over verkopen, het moment om te vertrekken was gekomen en ik heb zelf mijn ontslag aangekondigd in mijn laatste column, ‘Afscheid’. Daar waren ze heel boos over, want ze stonden met de rug tegen de muur en vonden dat ik eerst met hen had moeten overleggen.

Ik vind van niet, ik ben als columnist vrij om op te stappen als ik vind dat onze meningen haaks op elkaar staan. Er zijn niet veel andere kranten meer die nog buiten de algemene mainstream van De Standaard denken. Ik ben dus voor HLN gaan schrijven en daar put ik veel plezier uit.

…..


PAL News 2022

…..
Nog maar zelden komt er iemand aan bod die een andere mening verkondigt. De Standaard is een erg systeem- en cultuurbevestigende krant geworden. Dat is haar goed recht natuurlijk, maar de krant raakt stilaan in een trechter omdat ze steeds weer journalisten aanwerft die op elkaar lijken en de pensée unique bevestigen. Daardoor worden journalisten inwisselbaar. Een aantal onder hen heeft me op Twitter geblokkeerd. Blijkbaar ben ik een gevaar voor hun ‘gezonde’ ideeën.’

….


Column Het laatste Nieuws 05-04-2018

Hoe moeten we leven? Er zijn helaas steeds meer lieden die dat precies weten. Tot enkele jaren geleden waande ik deze mensensoort uitgestorven. De strenge kerkelijke moraal verdween met de macht van het instituut. Vele burgers begonnen gretig de onkuisheid te beoefenen, ook zij die er niet bijzonder veel talent voor hadden. Stickers met daarop ‘mijn auto, mijn vrijheid’ waren heel gewoon.

Helaas, de moraalridders zijn terug. We moeten kleiner wonen. Diverser worden. Auto’s en gevoelens delen. Met een plooifiets in onze binnenzak op tochtige perrons vertraagde treinen afwachten. Haardvuren blussen. Donald Trump verachten. Hippe koffiebars bezoeken. Dieselmotoren vervloeken. Gasfabrieken prijzen. Kinderen middels cursussen duurzaam burgerschap uniform denken opdringen.

In plaats van onze duur bevochten vrijheid te verdedigen. Vrijheid van godsdienst, geweten en meningsuiting. Het plezier om te gaan en te staan waar we willen. Het recht om divers te denken over diversiteit. Het gevoel om niet op gelijk welk moment schuldig te moeten zijn, ja waarom ook alweer? Het onuitsprekelijke genoegen niet naar wereldverbeteraars te luisteren, beeld weg, klank uit.

“China is de toekomst, dat staat buiten kijf”, hoor ik een deskundige zeggen als gold het een eenvoudige dienstmededeling. Dus binnenkort geen democratie meer. Geen mensenrechten. Veel doodvonnissen. Burgerschap met punten. Door de overheid gecontroleerde data over alles en nog wat. Aan elke muur een camera. uiteraard voor ons eigen geluk. Want gelukkig zullen we worden, desnoods met geweld. Onbegrijpelijk dat we ons bij zo’n toekomstvisie neerleggen. Erop anticiperen. Ze omarmen en in de hand werken.

“We leven nu eenmaal in andere tijden” klinkt het dan. Het kan echt anders. Na de Tweede Wereldoorlog tot enkele jaren geleden hadden we uitzonderlijk veel vrijheid. Laten we haar niet stap voor stap opgeven. Zomaar. Zelf. Uit vrije wil. De verknechting monkelend tegemoetziend.

Twitter 14/06/2022

De vrijheid van meningsuiting is vandaag wel degelijk een probleem, wat sommigen ook beweren. Niet enkel is ze inhoudelijk beperkter dan vroeger, ook worden meningen steeds vaker met morele verontwaardiging en sociale uitsluiting bestreden, steeds minder met echte argumenten.

Twitter 09/11/2022

Ik ben niet heel zeker of ik, als de meer beperkende trends zich verder ontwikkelen, over enkele jaren nog min of meer vrij en zonder intimidatie of verdachtmakingen mijn mening zal mogen uiten. Daarom doe ik het vandaag maar.

Twitter 30/10/2022

Waar geen zin voor humor meer is, verdwijnt ook elke zin voor mededogen."