NERVAL
Le Prince d’Aquitaine à la Tour abolie : Ma seule Etoile est morte, – et mon luth constellé Porte le Soleil noir de la Mélancolie.
Rends-moi le Pausilippe (2) et la mer d’Italie, La fleur qui plaisait tant à mon coeur désolé, Et la treille où le Pampre à la Rose s’allie.
Mon front est rouge encor du baiser de la Reine ;
J’ai rêvé dans la Grotte où nage la sirène…
Modulant tour à tour sur la lyre d’Orphée Les soupirs de la Sainte et les cris de la Fée
(2) Colline panoramique près de Naples
(3) 2 familles françaises nobles dont Nerval croyait descendre
|
de Aquitaanse prins met zijn afgedankte Toren: mijn énige Ster is dood en mijn gesternd gedicht draagt de zwarte Zon van de Weemoed in zich.
de Posilippo (2) en de Italiaanse Zee terug, de bloem waarvoor mijn verslagen hart u dankt, het latwerk waar Wingerd de Roos omrankt.
Mijn voorhoofd gloeit na van je Koninginnekus; ik heb gedroomd in de Grot waar de sirene rust... (4)
uit mijn Orpheuslier weerklinken, om beurten mee, de zuchten van de Maagd en de kreten van de Fee.
(2) Panoramische heuvel bij Napels, = "plek zonder zorgen", in de grot eronder zou Vergilius begraven liggen (3) Twee adellijke Franse families waarvan Nerval meende af te stammen (4) De sirene Parthenope, die er niet in slaagde Odysseus te verleiden, verdronk en spoelde aan op het vroegere eiland Megaride, het huidige Castel dell'Ovo' (5) Nerval overwon 2 zware depressies, één na het huwelijk van zijn geliefde, Jenny Colon (Ster, Maagd, Koningin) en één na haar dood
|