JOORIS, Roland

Zelfportret

Wat ongeschonden

in hem huist

het is geen zuiverheid

het is geen kind

dat met nog stompe letters

schrijft

het is een blik

die rauw en ongenadig

kijkt

het is wat tegenstrijdig

hem ontwricht

en dwingt

het is weerbarstigheid

Sneeuw

Het wit.

Onhoorbaar is

het wit. Slechts

wat getrippel

van vogelpoten

heel omzichtig

in de bange

stilte van het

wit.

Onhoorbaar ligt

het wit in de

leeggeblazen ochtend.

Ik schrijf er

geen voetstappen

in.


Matisse

hoe

hij een lijn

kon doen vliegen

in de vorm

van een duif

tot een geklapwiek

van wit

in zijn schaar

met de hand

verdeelde hij licht

in het vlak

van zijn kamer

amper 80

fladderde hij

elke dag opnieuw

de lente

in