HAMELINK, Jacques

Waarom jij

Omdat je tepels zoet zijn

aan mijn zwarte lippen gestift

omdat je schoot een gekroonde zeester is

en ik gretig huiverend je waterhuis mag betrekken

omdat de ochtend een ijzeren herfst is

als ik bij je heb gelegen

omdat jij brandmerk je vastzet in mijn huid

mij kruisigt met liefde

omdat je woont in mijn onopgemaakt huis

het koudbloedig kind dat in mijn spieren leeft liefhebt

omdat je voortdurend in mijn droogten de regentijd inluidt

omdat ik je bijna begrijp

als je je vogelkreet uitstoot

omdat je vaker een zwijgzaam gewillig dier bent

en omdat ik offermes ben smal en geslepen.

Het zwakke, het minderwaardige

Het zwakke, het minderwaardige,

het onbevruchtbare had nooit je voorkeur.

Jouw hang was naar de boom

in bloei, naar de volle stokroos.

Niet naar de natte herfststronk.

Jij hield alleen van leven

als het ontluikt

en als het nog onweerstaanbaar is.

Leven dat als een vinkenslag

naar de keel welt.

Grijsaard

Een koel masker van water
heeft hij opgezet en hij schaterlacht als dorre blaren
in november

heuvels zijn heksachtige schaduw
legenden zijn meest barse reservebronnen

zijn onontgonnen
gevoelens doen hem huiveren 

zelfs als hij zich voor zijn kinderen vermomt
hoort hij hun beenetende bekken
het vlees wegrukken dat rest van zijn lachwekkende valleien

alleen als beneveling opkomt uit de diepte des avonds
en zijn struisvogelzonen weeklagend hun kop in het zand verstoppen
trekt hij oudere registers open

bast hij boosaardig en slapeloos
van gedwongen onthouding
naar de blote kikvorskwakende maan

die hem onder reusachtig gegrinnik van aardgeesten en eliksers
tenslotte haar aars toedraait waarop hij als de bliksem
zijn dorre winderig geworden voetstappen in de struiken wegbergt.

Werkelijk

Werkelijk,
men moest de steen
met menselijke waardigheid
bekleden, zijn woord
voor menswaardig
aannemen.

Men moest, om nog
in de mens
te kunnen geloven, zijn oor
te luister leggen
bij de steen of met de stem
spreken
van een steen.

Men moest,
om de eerste de beste
steen te citeren,
uit de steenrots een geheel
nieuwe mens
slaan.