…..
Between two worlds life hovers like a star,

’Twixt night and morn, upon the horizon’s verge.

How little do we know that which we are!

How less what we may be! The eternal surge

Of time and tide rolls on, and bears afar

Our bubbles; as the old burst, new emerge,

Lash’d from the foam of ages; while the graves

Of empires heave but like some passing waves.

…..

…..
Tussen twee werelden zweeft het leven als een ster,

tussen nacht en morgen, aan de horizon ginds ver.

Wat weten we weinig van wat is ons eigenste gemoed!

Nog minder van wat we kunnen zijn! De eeuwige stoet

van tijd en getij rolt maar aan, en draagt mijlen her

onze bubbels; als d'oude barsten, komt nog een vloed,

gestuwd door eeuwen schuim; een graf wordt gedolven

voor wereldrijken die deinen als voorbijgaande golven.

…..

Vertaling Z. DE MEESTER