DÉE, Karin



Een schaduw


Een schaduw van steen

lijnt ons uit zwart op wit.


Tegels banen het licht

en de ruimte van de dagen


en de nachten. Wat stil maakt

raakt woorden in ons. De nacht


stapt aarzelend over de stoep

en strijkt het grijs uit mijn haren.


Binnen het ijs van stemmen

hoor ik het tikken van werelden.

Zo doodgewoon geeft het licht

me een hand dat mijn vingers tinkelen.