DÉE, Karin

Een schaduw

Een schaduw van steen

lijnt ons uit zwart op wit.

Tegels banen het licht

en de ruimte van de dagen

en de nachten. Wat stil maakt

raakt woorden in ons. De nacht

stapt aarzelend over de stoep

en strijkt het grijs uit mijn haren.

Binnen het ijs van stemmen

hoor ik het tikken van werelden.

Zo doodgewoon geeft het licht

me een hand dat mijn vingers tinkelen.