HASTER, Rob
De luister aanschouwen
Zien met je zijn
ogen van klei
hoe de handen vormen
de vlakte voorbij
Luisteren met je wil
diepte reikt tot binnen
armen van daden
toegeëigend ontginnen
Luisterend kijken
in ontelbaar perspectief
de droogte doorploegd
aanspreekbaar geliefd
Heuvels als dagen
Op deze heuvels die dagen heten
zwoegt de aarde de zon te vangen
welvende kleuren echoën licht
Deze heuvels die dagen heten
verlangen handen om de morgen te planten
onstuitbare lente in elk ogenblik
wij zijn de adem van zon – en de handen
bloesem -de heuvels die dagen heten
dragen het land waar ons leven ligt,