BROECKHOVEN, Diane

De buitenkant van meneer Jules

…..
Alice stond voor het raam en bladerde in het fototijdschrift. De herinneringen besprongen haar als een zwerm vliegende mieren. Ze doken zomaar op uit het niets. Ergens in het midden vond ze de brief die ze ooit aan Olga had geschreven maar nooit had verstuurd. Daar was ze, meer dan dertig jaar na dato, dankbaar voor. Ik weet dat je met hem slaapt, al beweert hij in alle toonaarden dat jullie alleen maar praten, las ze. Haar ogen vlogen over de regels. Ze durfde de woorden niet laten binnendringen. Was maar gebleven waar je hoort, achter het IJzeren gordijn… Toen die zin op haar netvlies sprong, maakte haar hand automatisch een prop van het papier, die ze krakend in haar vestzak liet verdwijnen.

…..
Ze zou er aan moeten wennen dat ze nooit meer zijn mening hoefde te vragen. Ze zou voortaan doen wat ze wilde. Die gedachte stuwde opnieuw de tranen naar haar ogen.

…..
Meneer Jules is weg. dit is de buitenkant van meneer Jules.

…..